Binnen mijn bestuur staat werkgeluk hoog in het vaandel. Een van de onderdelen in het onderzoek naar het werkgeluk van de collega’s is: ‘Technologie die voor je werkt’. Het onderwerp waar we de afgelopen jaren het meest in geïnvesteerd hebben en toch het laagst op scoren. Een printer die vastloopt, software die niet wil openen, een haperende verbinding en meer van die ongemakken.
We zeggen dat de i-coach er is voor de onderwijskundige kant van ICT en dat de netwerkbeheerder ons single point of contact is voor als zaken niet werken. Helaas blijkt dit niet zo te zijn. In de praktijk ben ik regelmatig in contact met helpdesks. Ken ik de wachtmuziekjes soms uit mijn hoofd of weet ik uit mijn hoofd dat 1-3-1 de toetsencombinatie is om met de juiste afdeling verbonden te worden.
Vriendelijke helpdeskmedewerker
Frustrerend, want ik heb er soms gewoon echt de tijd niet voor. En dan vraagt zo’n vriendelijke helpdeskmedewerker me of hij misschien even mee mag kijken via Teamviewer of hij vraagt of ik er even een filmpje van wil maken om te kunnen zien wat mijn probleem is. Dat wil ik best doen maar vaak betekent het dat ik dan weer een leerling nodig heb om even voor me in te loggen omdat het probleem in de leerling-omgeving zit.
Schoolbibliotheekhttp://leerling-omgeving
De eerste zeven weken van dit schooljaar konden we niet in het programma van de schoolbibliotheek. Niet zo erg blijkt nu, we lenen de boeken toch gewoon uit. Maar dat we ook al weken niet goed aan de slag kunnen met het programma waarmee de leerlingen oefenen in het automatiseren van de hoofdbewerkingen rekenen, vind ik erger. En ook de vragenlijst over het welbevinden loopt steeds vast. Niet op mijn Windows-laptop maar wel op de Chromebooks van de leerlingen.
Digitaal vaardig
Hebben we dan niet geïnvesteerd in de infrastructuur? Zeker wel. Zijn we niet digitaal vaardig genoeg? Ik denk niet dat dat in de meeste gevallen het probleem is. Is het op te lossen? Vaak wel. Maar dat kost wel soms weken achtereen de actie van even mailen of bellen om te kijken of we een stap verder komen. Dat kost tijd, verhoogt de werkdruk en zorgt voor frustraties bij leerlingen en collega’s. En dat vind ik dan weer niet te filmen.
